हनुमान बाहुक हिंदी में सम्पूर्ण । HANUMAAN BAHUK

हनुमान बाहुक हिंदी में सम्पूर्ण
छप्पय
हसिंधुतरन, हसय-सोच हरनू, रहब बाल बरनूतनु।
भुज हबसाल, मूरहत कराल कालहु को काल जनु॥
गहन-दहन-हनरदहन लिंक हनिःसिंक, बिंक-भुव ।
जातुधान-बलवान मान-मद-दवन पवनसुव ॥
कह तुलहसदास सेवत सुलभ सेवक हहत सन्तत हनकट ।
गुन गनत, नमत, सुहमरत जपत समन सकल-सिंकट-हवकट ॥१॥
स्वनण-सैल-सिंकास कोहट-रहव त और रुन तेज घन ।
उर हवसाल भुज दण्ड चण्ड नख-वज्रतन ॥
हपिंग नयन, भृकु टी कराल रसना दसनानन ।
कहपस के स करकस लिंगूर, खल-दल-बल-भानन ॥
कह तुलहसदास बस जासुउर मारुतसुत मूर हत हवकट ।
सिंताप पाप तेहह पुरुष पहह सपनेहुुँनहहिंआवत हनकट ॥२॥
झलूना
पञ्चमुख-छिःमु़ुख भृगुमुख्य भट असुर सुर, सवणसरर समर समरत्थ सूरो ।
बािंकु रो बीर हबरुदैत हबरुदावली, बेद बिंदी बदत पैजपूरो ॥
जासुगुनगाथ रघुनाथ कह जासुबल, हबपुल जल भररत जग जलहध झरूो ।
दुवन दल दमन को कौन तुलसीस है, पवन को पूत रजपूत रुरो ॥३॥

भानुसोिंपढ़न हनुमान गए भानुमन, अनुमाहन हससुके हल हकयो फे र फारसो ।
पाहछलेपगहन गम गगन मगन मन, क्रम को न भ्रम कहप बालक हबहार सो ॥
कौतुक हबलोहक लोकपाल हररहर हवहध, लोचनहन चकाचौिंधी हचत्तहन खबार सो।
बल कैं धो बीर रस धीरज कै , साहस कै , तुलसी सरीर धरेसबहन सार सो ॥४॥
भारत मेंपारथ के रथ के थूकहपराज, गाज्यो सुहन कु रुराज दल हल बल भो ।
कह्यो द्रोन भीषम समीर सुत महाबीर, बीर-रस-बारर-हनहध जाको बल जल भो ॥
बानर सुभाय बाल के हल भूहम भानुलाहग, फलुँग फलाुँग हूतेंघाहट नभ तल भो ।
नाई-नाई-माथ जोरर-जोरर हाथ जोधा जो हैं, हनुमान देखेजगजीवन को फल भो ॥५॥
गो-पद पयोहध करर, होहलका ज्योिंलाई लिंक, हनपट हनिःसिंक पर पुर गल बल भो ।
द्रोन सो पहार हलयो ख्याल ही उखारर कर, किं दुक ज्योिंकहप खेल बेल कै सो फल भो ॥
सिंकट समाज असमिंजस भो राम राज, काज जुग पूगहन को करतल पल भो ।
साहसी समत्थ तुलसी को नाई जा की बाुँह, लोक पाल पालन को हफर हथर थल भो ॥६॥
कमठ की पीहठ जाके गोडहन की गाडैंमानो, नाप के भाजन भरर जल हनहध जल भो ।
जातुधान दावन परावन को दुगणभयो, महा मीन बास हतहम तोमहन को थल भो ॥
कु म्भकरन रावन पयोद नाद ईधन को, तुलसी प्रताप जाको प्रबल अनल भो ।
भीषम कहत मेरेअनुमान हनुमान, साररखो हिकाल न हिलोक महाबल भो ॥७॥
दूत राम राय को सपूत पूत पौनको तू, अिंजनी को नन्दन प्रताप भूरर भानुसो ।
सीय-सोच-समन, दुररत दोष दमन, सरन आयेअवन लखन हप्रय प्रार् सो ॥
दसमुख दुसह दररद्र दररबेको भयो, प्रकट हतलोक ओक तुलसी हनधान सो ।
ज्ञान गुनवान बलवान सेवा सावधान, साहेब सुजान उर आनुहनुमान सो ॥८॥
दवन दुवन दल भुवन हबहदत बल, बेद जस गावत हबबुध बिंदी छोर को |

पाप ताप हतहमर तुहहन हनघटन पटु, सेवक सरोरुह सुखद भानुभोर को ॥
लोक परलोक तेंहबसोक सपनेन सोक, तुलसी के हहयेहैभरोसो एक ओर को ।
राम को दुलारो दास बामदेव को हनवास। नाम कहल कामतरु के सरी हकसोर को ॥९॥
महाबल सीम महा भीम महाबान इत, महाबीर हबहदत बरायो रघुबीर को ।
कु हलस कठोर तनुजोर परैरोर रन, करुना कहलत मन धारहमक धीर को ॥
दुजणन को कालसो कराल पाल सज्जन को, सुहमरेहरन हार तुलसी की पीर को ।
सीय-सुख-दायक दुलारो रघुनायक को, सेवक सहायक हैसाहसी समीर को ॥१०॥
रहचबेको हबहध जैसे, पाहलबेको हरर हर, मीच माररबेको, ज्याई बेको सुधापान भो ।
धररबेको धरहन, तरहन तम दहलबेको, सोखखबेकृ सानुपोहषबेको हहम भानुभो ॥
खल दुिःख दोहषबेको, जन पररतोहषबेको, माुँहगबो मलीनता को मोदक दुदान भो ।
आरत की आरहत हनवाररबेको हतहुुँपुर, तुलसी को साहेब हठीलो हनुमान भो ॥११॥
सेवक स्योकाई जाहन जानकीस मानैकाहन, सानुकू ल सूलपाहन नवैनाथ नाुँक को ।
देवी देव दानव दयावनेह्वैजोरैंहाथ, बापुरेबराक कहा और राजा राुँक को ॥
जागत सोवत बैठेबागत हबनोद मोद, ताके जो अनथणसो समथणएक आुँक को ।
सब हदन रुरो परैपूरो जहाुँतहाुँताहह, जाके हैभरोसो हहयेहनुमान हाुँक को ॥१२॥
सानुग सगौरर सानुकू ल सूलपाहन ताहह, लोकपाल सकल लखन राम जानकी ।
लोक परलोक को हबसोक सो हतलोक ताहह, तुलसी तमाइ कहा काहू बीर आनकी ॥
के सरी हकसोर बन्दीछोर के नेवाजेसब, कीरहत हबमल कहप करुनाहनधान की ।
बालक ज्योिंपाहल हैंकृ पालुमुहन हसद्धता को, जाके हहयेहुलसहत हाुँक हनुमान की ॥१३॥
करुनाहनधान बलबुखद्ध के हनधान हौ, महहमा हनधान गुनज्ञान के हनधान हौ ।
बाम देव रुप भूप राम के सनेही, नाम, लेत देत अथणधमणकाम हनरबान हौ ॥

आपनेप्रभाव सीताराम के सुभाव सील, लोक बेद हबहध के हबदूष हनुमान हौ ।
मन की बचन की करम की हतहूुँप्रकार, तुलसी हतहारो तुम साहेब सुजान हौ ॥१४॥
मन को अगम तन सुगम हकयेकपीस, काज महाराज के समाज साज साजेहैं।
देवबिंदी छोर रनरोर के सरी हकसोर, जुग जुग जग तेरेहबरद हबराजेहैं।
बीर बरजोर घहट जोर तुलसी की ओर, सुहन सकु चानेसाधुखल गन गाजेहैं।
हबगरी सुँवार अिंजनी कु मार कीजेमोहहिं, जैसेहोत आयेहनुमान के हनवाजेहैं॥१५॥
सवैया
जान हसरोमहन हो हनुमान सदा जन के मन बास हतहारो ।
ढ़ारो हबगारो मैंकाको कहा के हह कारन खीझत हौिंतो हतहारो ॥
साहेब सेवक नातेतो हातो हकयो सो तहािंतुलसी को न चारो ।
दोष सुनायेतैंआगेहुुँको होहियार ह्वैंहोिंमन तो हहय हारो ॥१६॥
तेरेथपैउथपैन महेस, थपैहथर को कहप जेउर घाले।
तेरेहनबाजेगरीब हनबाज हबराजत बैररन के उर साले॥
सिंकट सोच सबैतुलसी हलयेनाम फटैमकरी के सेजाले।
बूढ भयेबहल मेररहहिं बार, हक हारर परेबहुतैनत पाले॥१७॥
हसिंधुतरेबडेबीर दलेखल, जारेहैंलिंक सेबिंक मवासे।
तैंरहन के हरर के हरर के हबदलेअरर कुिं जर छै ल छवासे॥
तोसो समत्थ सुसाहेब सेई सहैतुलसी दुख दोष दवा से।
बानरबाज ! बढ़ेखल खेचर, लीजत क्ोिंन लपेहट लवासे॥१८॥
अच्छ हवमदणन कानन भाहन दसानन आनन भा न हनहारो ।
बाररदनाद अकिं पन कुिं भकरन सेकु ञ्जर के हरर वारो ॥

राम प्रताप हुतासन, कच्छ, हवपच्छ, समीर समीर दुलारो ।
पाप तेसाप तेताप हतहूुँतेंसदा तुलसी कह सो रखवारो ॥१९॥
घनाक्षरी
जानत जहान हनुमान को हनवाज्यो जन, मन अनुमाहन बहल बोल न हबसाररये।
सेवा जोग तुलसी कबहुुँकहा चूक परी, साहेब सुभाव कहप साहहबी सिंभाररये॥
अपराधी जाहन कीजैसासहत सहस भाखन्त, मोदक मरैजो ताहह माहुर न माररये।
साहसी समीर के दुलारेरघुबीर जूके , बाुँह पीर महाबीर बेहग ही हनवाररये॥२०॥
बालक हबलोहक, बहल बारेंतेंआपनो हकयो, दीनबन्धुदया कीन्ीिंहनरुपाहध न्याररये।
रावरो भरोसो तुलसी के , रावरोई बल, आस रावरीयैदास रावरो हवचाररये॥
बडो हबकराल कहल काको न हबहाल हकयो, माथेपगुबहल को हनहारर सो हनबाररये।
साहेब समथणतो सोिंतुलसी के माथेपर, सोऊ अपराध हबनुबीर, बाुँहध माररये।
के सरी हकसोर रनरोर बरजोर बीर, बाुँह पीर राहु मातुज्यौिंपछारर माररये॥२१॥
उथपेथपनहथर थपेउथपनहार, के सरी कु मार बल आपनो सिंबाररये।
राम के गुलामहन को काम तरु रामदूत, मोसेदीन दूबरेको तहकया हतहाररये॥
पोखरी हबसाल बाुँहु, बहल, बाररचर पीर, मकरी ज्योिंपकरर के बदन हबदाररये॥२२॥
राम को सनेह, राम साहस लखन हसय, राम की भगहत, सोच सिंकट हनवाररये।
मुद मरकट रोग बाररहनहध हेरर हारे, जीव जामविंत को भरोसो तेरो भाररये॥
कू हदयेकृ पाल तुलसी सुप्रेम पब्बयतें, सुथल सुबेल भालूबैहठ कै हवचाररये।
महाबीर बाुँकु रेबराकी बाुँह पीर क्ोिंन, लिंहकनी ज्योिंलात घात ही मरोरर माररये॥२३॥
लोक परलोकहुुँहतलोक न हवलोहकयत, तोसेसमरथ चर्ष चाररहूुँहनहाररये।
कमण, काल, लोकपाल, अग जग जीवजाल, नाथ हाथ सब हनज महहमा हबचाररये॥

खास दास रावरो, हनवास तेरो तासुउर, तुलसी सो, देव दुखी देखखअत भाररये।
बात तरुमूल बाुँहूसूल कहपकच्छुबेहल, उपजी सके हल कहप के हल ही उखाररये॥२४॥
करम कराल किं स भूहमपाल के भरोसे, बकी बक भहगनी काहू तेंकहा डरैगी ।
बडी हबकराल बाल घाहतनी न जात कहह, बाुँहू बल बालक छबीलेछोटेछरैगी ॥
आई हैबनाई बेष आप ही हबचारर देख, पाप जाय सब को गुनी के पालेपरैगी ।
पूतना हपसाहचनी ज्यौिंकहप कान् तुलसी की, बाुँह पीर महाबीर तेरेमारेमरैगी ॥२५॥
भाल की हक काल की हक रोष की हिदोष की है, बेदन हबषम पाप ताप छल छाुँह की ।
करमन कू ट की हक जन्त्र मन्त्र बूट की, पराहह जाहह पाहपनी मलीन मन माुँह की ॥
पैहहह सजाय, नत कहत बजाय तोहह, बाबरी न होहह बाहन जाहन कहप नाुँह की ।
आन हनुमान की दुहाई बलवान की, सपथ महाबीर की जो रहैपीर बाुँह की ॥२६॥
हसिंहहका सुँहारर बल सुरसा सुधारर छल, लिंहकनी पछारर मारर बाहटका उजारी है।
लिंक परजारर मकरी हबदारर बार बार, जातुधान धारर धूरर धानी करर डारी है॥
तोरर जमकातरर मिंदोदरी कठोरर आनी, रावन की रानी मेघनाद महतारी है।
भीर बाुँह पीर की हनपट राखी महाबीर, कौन के सकोच तुलसी के सोच भारी है॥२७॥
तेरो बाहल के हल बीर सुहन सहमत धीर, भूलत सरीर सुहध सक्र रहव राहु की ।
तेरी बाुँह बसत हबसोक लोक पाल सब, तेरो नाम लेत रहैंआरहत न काहु की ॥
साम दाम भेद हवहध बेदहू लबेद हसहध, हाथ कहपनाथ ही के चोटी चोर साहु की ।
आलस अनख पररहास कै हसखावन है, एतेहदन रही पीर तुलसी के बाहु की ॥२८॥
टू कहन को घर घर डोलत कुँ गाल बोहल, बाल ज्योिंकृ पाल नत पाल पाहल पोसो है।
कीन्ी हैसुँभार सार अुँजनी कु मार बीर, आपनो हबसारर हैंन मेरेहू भरोसो है॥
इतनो परेखो सब भाखन्त समरथ आजु, कहपराज सािंची कहौिंको हतलोक तोसो है।

सासहत सहत दास कीजेपेखख पररहास, चीरी को मरन खेल बालकहन कोसो है॥२९॥
आपनेही पाप तेंहिपात तेंहक साप तें, बढ़ी हैबाुँह बेदन कही न सहह जाहत है।
औषध अनेक जन्त्र मन्त्र टोटकाहद हकये, बाहद भयेदेवता मनायेअधीकाहत है॥
करतार, भरतार, हरतार, कमणकाल, को हैजगजाल जो न मानत इताहत है।
चेरो तेरो तुलसी तूमेरो कह्यो राम दूत, ढील तेरी बीर मोहह पीर तेंहपराहत है॥३०॥
दूत राम राय को, सपूत पूत वाय को, समत्व हाथ पाय को सहाय असहाय को ।
बाुँकी हब कारदावली हबहदत बेद गाइयत, रावन सो भट भयो मुहठका के धाय को ॥
एतेबडेसाहेब समथणको हनवाजो आज, सीदत सुसेवक बचन मन काय को ।
थोरी बाुँह पीर की बडी गलाहन तुलसी को, कौन पाप कोप, लोप प्रकट प्रभाय को ॥३१॥
देवी देव दनुज मनुज मुहन हसद्ध नाग, छोटेबडेजीव जेतेचेतन अचेत हैं।
पूतना हपसाची जातुधानी जातुधान बाग, राम दूत की रजाई माथेमाहन लेत हैं॥
घोर जन्त्र मन्त्र कू ट कपट कु रोग जोग, हनुमान आन सुहन छाडत हनके त हैं।
क्रोध कीजेकमणको प्रबोध कीजेतुलसी को, सोध कीजेहतनको जो दोष दुख देत हैं॥३२॥
तेरेबल बानर हजतायेरन रावन सोिं, तेरेघालेजातुधान भयेघर घर के ।
तेरेबल राम राज हकयेसब सुर काज, सकल समाज साज साजेरघुबर के ॥
तेरो गुनगान सुहन गीरबान पुलकत, सजल हबलोचन हबरिंहच हररहर के ।
तुलसी के माथेपर हाथ फे रो कीस नाथ, देखखयेन दास दुखी तोसो कहनगर के ॥३३॥
पालो तेरेटू क को परेहू चूक मूहकयेन, कू र कौडी दूको हौिंआपनी ओर हेररये।
भोरानाथ भोरेही सरोष होत थोरेदोष, पोहष तोहष थाहप आपनो न अव डेररये॥
अुँबुतूहौिंअुँबुचूर, अुँबुतूहौिंहडिंभ सो न, बूहझयेहबलिंब अवलिंब मेरेतेररये।
बालक हबकल जाहन पाहह प्रेम पहहचाहन, तुलसी की बाुँह पर लामी लूम फे ररये॥३४॥

घेरर हलयो रोगहन, कु जोगहन, कु लोगहन ज्यौिं, बासर जलद घन घटा धुहक धाई है।
बरसत बारर पीर जाररयेजवासेजस, रोष हबनुदोष धूम मूल महलनाई है॥
करुनाहनधान हनुमान महा बलवान, हेरर हुँहस हाुँहक फूिं हक फौिंजैतेउडाई है।
खायेहुतो तुलसी कु रोग राढ़ राकसहन, के सरी हकसोर राखेबीर बररआई है॥३५॥
सवैया
राम गुलाम तुही हनुमान गोसाुँई सुसाुँई सदा अनुकू लो ।
पाल्यो हौिंबाल ज्योिंआखर दूहपतुमातुसोिंमिंगल मोद समूलो ॥
बाुँह की बेदन बाुँह पगार पुकारत आरत आनुँद भूलो ।
श्री रघुबीर हनवाररयेपीर रहौिंदरबार परो लहट लूलो ॥३६॥
घनाक्षरी
काल की करालता करम कहठनाई कीधौ, पाप के प्रभाव की सुभाय बाय बावरे।
बेदन कु भाुँहत सो सही न जाहत राहत हदन, सोई बाुँह गही जो गही समीर डाबरे॥
लायो तरु तुलसी हतहारो सो हनहारर बारर, सीिंहचयेमलीन भो तयो हैहतहुुँतावरे।
भूतहन की आपनी परायेकी कृ पा हनधान, जाहनयत सबही की रीहत राम रावरे॥३७॥
पाुँय पीर पेट पीर बाुँह पीर मुिंह पीर, जर जर सकल पीर मई है।
देव भूत हपतर करम खल काल ग्रह, मोहह पर दवरर दमानक सी दई है॥
हौिंतो हबनुमोल के हबकानो बहल बारेहीतें, ओट राम नाम की ललाट हलखख लई है।
कुुँ भज के हकिं कर हबकल बूढ़ेगोखुरहन, हाय राम राय ऐसी हाल कहूुँभई है॥३८॥
बाहुक सुबाहु नीच लीचर मरीच हमहल, मुुँह पीर के तुजा कु रोग जातुधान है।
राम नाम जप जाग हकयो चहोिंसानुराग, काल कै सेदूत भूत कहा मेरेमान है॥
सुहमरेसहाय राम लखन आखर दौऊ, हजनके समूह साके जागत जहान है।

तुलसी सुँभारर ताडका सुँहारर भारर भट, बेधेबरगद सेबनाई बानवान है॥३९॥
बालपनेसूधेमन राम सनमुख भयो, राम नाम लेत माुँहग खात टू क टाक हौिं।
परयो लोक रीहत मेंपुनीत प्रीहत राम राय, मोह बस बैठो तोरर तरहक तराक हौिं॥
खोटेखोटेआचरन आचरत अपनायो, अिंजनी कु मार सोध्यो रामपाहन पाक हौिं।
तुलसी गुसाुँई भयो भोिंडेहदन भूल गयो, ताको फल पावत हनदान पररपाक हौिं॥४०॥
असन बसन हीन हबषम हबषाद लीन, देखख दीन दूबरो करैन हाय हाय को ।
तुलसी अनाथ सो सनाथ रघुनाथ हकयो, हदयो फल सील हसिंधुआपनेसुभाय को ॥
नीच यहह बीच पहत पाइ भरु हाईगो, हबहाइ प्रभुभजन बचन मन काय को ।
ता तेंतनुपेहषयत घोर बरतोर हमस, फू हट फू हट हनकसत लोन राम राय को ॥४१॥
जीओ जग जानकी जीवन को कहाइ जन, मररबेको बारानसी बारर सुर सरर को ।
तुलसी के दोहूुँहाथ मोदक हैंऐसेठाुँऊ, जाके हजयेमुयेसोच कररहैंन लरर को ॥
मो को झुँटूो साुँचो लोग राम कौ कहत सब, मेरेमन मान हैन हर को न हरर को ।
भारी पीर दुसह सरीर तेंहबहाल होत, सोऊ रघुबीर हबनुसकैदूर करर को ॥४२॥
सीतापहत साहेब सहाय हनुमान हनत, हहत उपदेि को महेस मानो गुरु कै ।
मानस बचन काय सरन हतहारेपाुँय, तुम्हरेभरोसेसुर मैंन जानेसुर कै ॥
ब्याहध भूत जहनत उपाहध काहु खल की, समाहध की जैतुलसी को जाहन जन फु र कै ।
कहपनाथ रघुनाथ भोलानाथ भूतनाथ, रोग हसिंधुक्ोिंन डाररयत गाय खुर कै॥४३॥
कहोिंहनुमान सोिंसुजान राम राय सोिं, कृ पाहनधान सिंकर सोिंसावधान सुहनये।
हरष हवषाद राग रोष गुन दोष मई, हबरची हबरञ्ची सब देखखयत दुहनये॥
माया जीव काल के करम के सुभाय के , करैया राम बेद कहेंसाुँची मन गुहनये।
तुम्ह तेंकहा न होय हा हा सो बुझैयेमोहहिं, हौिंहूुँरहोिंमौनही वयो सो जाहन लुहनये॥४४॥

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Translate »
आरती संग्रह
चालीसा संग्रह
मंत्र
Search